رابطه شیوه های فرزندپروری مادران و اختلال رفتاری دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی شهر تهران

این پژوهش تحت عنوان بررسی رابطه شیوه های فرزند پروری مادران و اختلال رفتاری دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر در حال تحصیل، از دیدگاه معلمین، در مقطع ابتدایی مدارس استثنایی شهر تهران است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه شیوه های فرزند پروری مادران و اختلالات رفتاری دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی از دیدگاه معلمان آنان است. جامعه پژوهشی عبارت بودند از کلیه دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مقطع ابتدایی مدازس استثنایی شهر تهران در سال تحصیلی 87-86 که از جامعه فوق 105 دانش آموز از طریق نمونه گیری خوشه ای از سه مدرسه استثنایی به طور تصادفی انتخاب شدند. روش بررسی: برای جمع آوری داده های مربوط به اختلال رفتاری از آزمون راتر (1976)فرم ب معلمان که توسط معلمان تکمیل می شود استفاده شد و برای سنجش شیوه های فرزند پروری مادران از پرسشنامه شیوه های فرزند پروری رابینسون (2001)استفاده گردید. در تجزیه و تحلیل برای سنجش فرض نرمال بودن داده ها روش کولموگروف – اسمیرنوف مورد استفاده قرار گرفت و با توجه به عدم نرمالیتی داده ها برای مقایسه نمرات از روش آماری کروسکال – والیس استفاده شد. یافته ها و بررسی های آماری نشان داد ،بین شیوه فرزند پروری مادران و اختلال رفتاری دانش آموزان دختر عقب مانده ذهنی رابطه معناداری وجود ندارد بدین معنا که شیوه رفتا ر با کودک عقب مانده ذهنی و کودک عادی با یکدیگرمتفاوت است.